بگذار سر بهسینه ی من تا که بشنوی

آهنگ اشتیاق دلی دردمند را

شاید که بیش از این نپسندیبه کار عشق

آزار این رمیده ی سر در کمند را

بگذار سر به سینه ی من تابگویمت

اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست

بگذار تا بگویمت این مرغ خستهجان

عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت بهکام

خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنارمن

ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمانآبی آرام و روشنی

من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو رادانه چین کنم

با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح

بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب

بیمار خنده های توام ، بیشتربخند

خورشید آرزوی منی ، گرم تربتاب